بیانیه انتقادی بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع‌مقدس در مورد یکسان‌سازی گلزارهای شهدا 

دردمندانه بر سوگ یادآوران نشسته‌ایم. سوگ نه از سر فقدان آنان که شهیدان به حقیقت، آئینه‌ بی‌غبار کمال‌جویی و قرب الی‌الله هستند. هرچند به جور ایام،‌ غبار بر مزار ساده و بی‌پیرایه آنان نشسته بود. لازم بود هرازگاهی با گلاب اشک،غبار را مثل مادران شهدا از روی سنگ مزارهایشان کنار بزنیم و در خلوت نیاز عصرهای پنج‌شنبه، چشم‌درچشم، با عکس‌های پرپیامشان گره بخوریم و دست نیاز و توسل بر سنگ سادگی و نقوش پررمز و رازشان بکشیم و بر سفره کریمانه‌ بهترین بنندگان خدا در عصر معاصر بنشینیم. این سنت در فرهنگ ما با تپش قلب صبور زینب «سلام‌الله علیها» آغاز می‌شود و با اشک پنهانش درمی‌آمیزد تا این تپش زلال، مسیر تاریخ را به ما نشان دهد. لاجرم هر تجدد و نواندیشی باید در زیر خیمه این سنت، معنا شود اما به گواهی دلها، بسیاری از آبادکردن‌ها، عین ویرانی است و نماد این تجدد نامأنوس با سنت‌ها در تخریب مزار شهیدان انقلاب اسلامی و دفاع مقدس است. امروز که تیر اندیشه‌های مدرنیسم که یکی از شاخه‌های تناور شجره طیبه انقلاب اسلامی را نشانه رفته است، باور کردیم که تقابل مدرنیته غربی با سنت‌های اسلامی به آستانه مقدسه شهیدان رسیده است لذا باید فریاد زد فریادی برآمده از درد و نهیبی برخاسته از عمق پیام شهیدان. مدیران بنیاد شهید با این اقدام به دنبال ماندگارکردن قبور با استفاده از مصالح بهتر و یکسان‌سازی و شکیل‌کردن گلزارها به منظور القای بیشتر فضای معنوی به زائران و جلوگیری از امحاء عکس‌ها و مدارک شخصی شهیدان هستند. بپذیریم که در چنین اقدامی دو اصل باید مبنای برنامه‌ریزی باشد: اول این‌که اصلاحات نباید ریشه‌ها و محکمات فرهنگی را دستخوش تغییر و تحول قرار دهد و دوم این‌که: اصلاح باید رنگ و صبغه اسلامی و ایرانی داشته و منبعث از تعاریف اصلی باشد. بی‌تردید، یکسان‌سازی عین عدالت نیست، خاصه این‌که این یکسان‌سازی – اگرچه به دنبال پیوند با رگه‌هایی از معماری اسلامی و ایرانی است – ولیکن در یک هیئت کلی تداعی‌گر قبور کشتگان فرامرزهاست. کدام انسان منصف و بیدار است که میان دفاع مقدس ما و بالطبع به معراج رسیدگان ما با جنگ‌های زیاده‌خواهانه و کشتگان آنان، تمایزی قائل نباشد. اگر این اصل را بپذیریم لاجرم به چند نکته خواهیم رسید. 1- گلزارهای شهداء به تنهایی بخشی از موزه و تاریخ بزرگ دوران دفاع مقدس است و اگر تمام امکانات نظام بسیج شود، نمی‌تواند دوباره آن را ایجاد کند و اگر همه هنرمندان جمع شوند به هیچ وجه قادر نخواهند بود معنویتی که فضای پیشین به زائرین قبور شهداء القاء می‌کرد در فضای جدید به وجود آورند. 2- هر سنگ، سندی گویا از اندیشه‌های تعالی‌جوی شهیدان ماست، تنوع در شکل قبرها، نماد مردمی‌بودن دفاع و از خودگذشتگی مردم به ویژه جوانان در این دوره از تاریخ کشور است و انهدام این تنوع و یکسان‌سازی تداعی‌کننده اجبار و زور در اعزام نیروهای مردمی است. هر مزار حداقل هفته‌ای یک‌بار محل زیارت دلسوختگان است و انتقال آثار شخصی و ملزومات معنوی شهیدان به یک موزه متمرکز - حتا در مجاورت گلزار آنان – به شدت از تأثیرگذاری و معرفی چهره‌های معنوی آنان می‌کاهد.

منبع: ساجد