استاد کالج دولتی «کندی» در هاروارد: از مزار شهدا در بهشت‌زهرا دیدن کنید
استاد کالج دولتی «کندی» در هاروارد، پس از دیدار از ایران، به نومحافظه‌کاران آمریکا توصیه کرد پیش از اعلام جنگ با ایران، از مزار شهدا در بهشت‌زهرا دیدن کنند.
«مایکل ایگناتیف»، نویسنده «نیویورک‌تایمز» و مدرس حقوق بشر کالج دولتی «کندی» در هاروارد، از سفری که ماه پیش برای سخنرانی درباره حقوق بشر به ایران داشته است، چنین گزارش می‌دهد: در جنوب تهران، گورستان بزرگی است که برای کشته‌شدگان جنگ اختصاص داده شده است. جوانانی که در سال‌های بین 1980 تا 1988 در جنگ بین ایران و عراق، جان خود را از دست داده‌اند. این شهر بزرگ مردگان، با ایستگاه متروی مجزای خود و فروشگاه‌های خاص خود، به هیچ عنوان با گورهای یک‌شکل و کاملا معمولی ردیف به ردیف گورستان ملی آرلینگتون، شباهت ندارد. در گورستان شهدای شهر تهران، هر فرد کشته‌شده به اندازه مرتبه و درجه شهادت خود، داری مرقد خاص خود و شامل یک قاب شیشه‌ای است که در جایگاهی ویژه بر روی قبر قرار گرفته است. این محفظه‌های شیشه‌ای با تصاویر ماتی از مردان جوانی پر شده است که برخی کلاه جنگی بر سر یا پیشانی‌بندهای قرمز بر پیشانی دارند. برخی عکس‌ها سلاح به دست هستند و در مواردی در حال غذا خوردن با دوستانشان هستند. در کنار عکس‌‌هایی که به زردی گراییده است، یک قرآن یا یک نسخه بی‌رنگ از اشعار فارسی و تعدادی گل‌های پلاستیکی وجود دارد. در مواردی هم تخم‌مرغ‌های رنگی وجود دارد که خانواده‌های ایرانی در آغاز سال از آن استفاده می‌کنند.

به نظر می‌رسد، این قبرهای کوچک برای همیشه باقی خواهند ماند. هرکدام از آنها، نشانگر تلاش خانواده‌ها برای ابراز این مطلب است که جاودانگی و زنده بودن برخی از مردان جوان را اعلام کنند که در بحبوحه‌هایی چون خرمشهر، که اوج مقاومت ایرانی‌ها در برابر اشغالگران عراقی بود، کشته شده‌اند. بیش از یک میلیون ایرانی در جنگ ایران و عراق حضور داشتند. سیصد هزار نفر کشته شدند و تعداد بیشمار دیگری نیز مجروح به خانه بازگشتند. اگرچه این جنگ به بن‌بست رسید و در ابهام پایان پذیرفت، نکته تعریف‌شده انقلاب ایران را که مربوط به فداکاری یا ایثار و از خودگذشتگی است، مبهم باقی گذاشت.

مذهب ایران، اسلام و شیعه است که مکتب شهادت است. فرهنگ شیعه، مفاهیمی از طلب مرگ را در خود دارد که شامل گذشتن از جان و خون است. برای برخی رزمندگان باقی‌مانده از جنگ، دوستی و رفاقتی که در جنگ با عراق تجربه کرده‌اند، بیش از تجلی ارزش‌های وطن‌پرستانه انقلاب اسلامی، وابسته به ارزش‌هایی است که به واسطه ازخودگذشتی‌شان و پایبندی به عقیده و ایمانشان داشته بوده است. هر نومحافظه‌کار آمریکایی که شرط می‌بندد رژیم ایران تحت تاثیر انزوا، محاصره، تحریم و محکومیت بین‌المللی فرو می‌ریزد، باید از این مزار شهدا دیدن کند. حکومت‌های انقلابی معتقد به خون قربانیان (جنگ) دلایل خوبی دارند تا اعتقاد داشته باشند در برابر فشار بیرونی رسوخ‌ناپذیر هستند.

نویسنده «نیویورک‌تایمز» که نویسنده کتاب «حقوق بشر و استثناطلبی آمریکایی» است، برداشت خود را از حقوق بشر چنین مطرح می‌کند: اما حقیقتی قوی در بحث حقوق بشر وجود دارد و در سطح جهانی این مطلب درک شده که نفت در هر جامعه در حال توسعه، مانعی بر سر راه دموکراسی است. حتی اگر دولتی بتواند آنچه که نیاز دارد از درآمدهای نفتی تهیه کند و درآمد خود را از طریق دریافت مالیات افزایش دهد، هرگونه انگیزه برای پاسخگویی به مردم را از دست می‌دهد.

حکومت مذهبی ایران بر پایه نفت استوار است و تا زمانی که قیمت نفت بالا می‌رود، این حکومت بیشتر دوام می‌آورد.
وی با اشاره به این که سفرش به ایران برای سخنرانی در خصوص حقوق بشر برای دانشجویان و روشنفکران بوده است و این سخنرانی به دلیل تلاقی با برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ایران برگزار نشده است، افزوده: محمود احمدی‌نژاد از حمایت جنوب شهری‌های تهران برخوردار است، روحانی نیست و در جنگ (عراق با ایران) حضور داشته و این امر دسترسی به سربازان قدیمی و بسیجی را برای وی فراهم می‌کند.

این نویسنده در ادامه‌ این مقاله با اشاره به گفت‌وگوهایی که با دانشجویان یا سایرین داشته، کوشیده است تا وضعیت حقوق بشر و دموکراسی در ایران را نامناسب جلوه دهد.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: آمریکا تقریبا ظرفیتی را برای ارتقای دموکراسی در ایران ندارد، با هر ایرانی که ملاقات کردم، تمایل داشت به آمریکا سفر کند و تمایل داشت بورس‌های بیشتری برای سفر به آمریکا تعلق می‌گرفت، اما تقریبا تمامی آنها وقتی راجع به طرح کنگره آمریکا و اختصاص سه میلیون دلار برای حمایت از گروه‌های مخالف ایران صحبت کردم، خندیدند.




منابع خبرها:بازتاب، همشهری28/8/84